W piątek, 16 stycznia, gościliśmy aktorów z „Drakoniuko” Teatru z przedstawieniem, „Kto ja albo bajka lasu Dainuliu”. 0 – 4 klasy wspólnie z Wilkiem poznawali różne style muzyczne, znaczenie słowa przyjaźń i pomogli mu odnaleźć własną indywidualność.

Serdecznie dziękujemy aktorom za ciekawie spędzony czas i poznanie znaczenia tak ważnych wartości w życiu jak przyjaźń, poznanie siebie i przystowanie się do innych.

Od urodzin Kristijonasa Donelaitisa oddziela nas okres 300 lat. W ciągu tego okresu życie ludzi zmieniło się  do niepoznania. 11 grudnia społeczność naszej szkoły została zaproszona do uczestnictwa w przedsięwzięciu, poświęconemu zakończeniu Roku Kristijonasa Donelaitisa. Dwunastoklasiści przyszykowali slajdy, zaś jedenastoklasiści je zaprezentowali . Zebrani dowiedzieli się o epoce, w jakiej wypadło żyć poecie. Zadziwiły niektóre fakty z biografii Donelaitisa. Nie wszyscy wiedzieli, że był nie tylko poetą, ale potrafił też skonstruować barometr, klawesyn, zegar, lubił zajmować się ogrodnictwem. Wiele miesięcy poświęciliśmy na czytanie urywków  z  „Roku”. Byłoby wspaniale, gdyby  słowa poety stały się zebranym  bliższe,  bardziej zrozumiałe. Nie omieszkaliśmy przypomnieć  tego, iż „Rok” został przetłumaczony na 20 języków.  Przygotowane przez językoznawców W. Grakalskienė, I. Szulską, J. Mincewicz uczennice  9  i 11 klasy czytały urywki z „Roku” w języku poskim, litewskim,  rosyjskim, niemieckim oraz angielskim. Dwunastacy pokazali  wykonane przez siebie filmiki do każdego utworu Donelaitisa.

Przyszykować się uczniom do tego przedsięwzięcia pomogły nauczycielki lituanistki Julija Bazavičienė i Janina Litwin.

15-16 grudnia, czekając na najładniejsze święto w roku, uczniowie klas początkowych wspólnie z nauczycielką języka litewskiego Beatą Marcinkiewicz pracowali rozprzestrzeniając swoją działalnością dobry i serdeczny nastrój.

Uczniowie 1 klasy wysłuchali bajki o Świętym Mikołaju i dowiedzieli się wielu ciekawych rzeczy: co on robi w ciągu całego roku, kto pisze jemu listy przed Bożym Narodzeniem, jakie prace wykonują jego pomocnicy elfy. Tworzyli  także świąteczne dekoracje i upiększali swoją klasę.

Uczniowie 3 – 4 klasy słuchali bajki, omówili znaczenie świąt Bożego Narodzenia, tradycje świetowania na Litwie, pisali życzenia bożenarodzeniowe oraz upiększali stoiska klasowe.

W czasie Adwentu, w którym przygotowujemy się się do świąt Bożego Narodzenia, wśród różnych zajęć i prac jest moment, kiedy zwracamy uwagę na okres narodzenia Jezusa. I tym momentem w naszej szkole był I etap konkursu „Sam wykonuję szopkę”. Wzięli w nim udział uczniowie klas 3-5. Wśród wielu bardzo oryginalnych i pięknych szopek szkolna komisja miała trudność w wyborze tych, które pojadą reprezentować naszą szkołę w rejonie wileńskim.

Boże Narodzenie to święto, które jest świętowane i lubiane na całym świecie. Każde państwo  posiada swoje tradycje jego obchodzenia . Niektóre z nich wydają się nam dziwne, niektóre – zachwycające i niepowtarzalne.

 Ci, którzy chcieli dowiedzieć się, jak świętuje się Boże Narodzenie w różnych krajach, zebrali się 8 grudnia na prezentacji przyszykowanej przez dziewięcioklasistów. Uczniowie przyszykowali ciekawe, kolorowe slajdy i opowiedzieli o tradycjach bożenarodzeniowych na świecie.

Uczestnicy przedsięwzięcia mieli okazję przekonać się, iż niezależnie od różnic w tradycjach świętowania,  nastrój i duch oczekiwania na zbliżające się święta wszędzie jest ten sam. 

9 grudnia, uczniowie 9 – 10 klasy pod przewodnictwem pedagoga socjalnego Maryny Dźwinel, zwiedzali Narodowy Teatr Opery i Baletu.

Młodzież szkolna miała okazję obejrzeć kulisy teatu, gdzie usłyszeli o skomplikowanym wyposażeniu sceny, obejrzeli rekwizyty teatralne, magazyn ubrań, pokoje, służące do przebierania się i charakteryzacji, pracownie scenograficzne, sale, gdzie ćwiczą baleryny.

Najprzyjemniejszym jednak momentem wycieczki był ten,   kiedy uczniowie mieli możliwość wczuć się w role bohaterów spektaklu, przymierzając garnitury i suknie , a także wypróbować swoje siły , fechtując się na szpady.

Wczesnym rankiem 28 listopada uczniowie 3 – 12 klasy oraz nauczyciele wyruszyli wygodnym, dużym autobusem w stronę Tymczasowej stolicy. Przewidzieliśmy zwiedzenie wielu obiektów, dlatego było trochę niespokojnie: czy wszędzie zdążymy, czy dzieci niezbyt się zmęczą? Jednak  zawdzięczając doświadczeniu przewodniczki Liny, podróż przebiegała nam szybko i przyjemnie. Zanim zdążyliśmy odpowiedzieć na pytania wiktotyny i nacieszyć się nagrodami, byliśmy już w Kownie. Pierwszym obiektem, który zwiedziliśmy, była hydroelektrownia im. Algirdasa Brazauskasa. Inżynierowie opowiedzieli nam, jak wytwarza się elektryczność, pokazali pomieszczenie sterowania i ogromny komputer. Imponujące! Następnie  zatrzymaliśmy się przy Morzu  Kowieńskim, dowiedzieliśmy się o historii jego powstania.

Pieszo ruszyliśmy do klasztoru w Pożajściu – perły literwskiego baroku. Dziękujemy siostrze Edycie za wspaniałą wycieczkę po zespole architektonicznym klasztoru.

Następnym punktem naszej wycieczki było przedmieście Kowna.Zatrzymaliśmy się nad brzegiem Niemna, dowiadując się, jakie bywają tu powodzie. Zobaczyliśmy dom Perkuna,  ratusz, seminarium duchowne, gimnazjum Jezuitów, w którym pracował Adam Mickiewicz, pomniki Maironisa i Valančiusa, zamek kowieński, a także noworoczną jodełkę, zrobioną  z plastykowych butelek. Dzieci z niecierpliwością czekały na Muzeum Diabłów. Z kolei, szkoda, że w Wilnie nie ma Muzeum Wojennego – moglibyśmy częściej przeprowadzać tam zajęcia edukacyjne.

W Muzeum Zoologicznym Tadasa Ivanauskasa na nas czekały już przewodniczki, które opowiedziały o różnorodności fauny naszej planety.

Wracając do autokaru podziwialiśmy Aleję Wolności, Teatr Muzyczny, most dla pieszych oraz arenę Žalgiris. Nie ominęliśmy też centrum handlowe Mega, którego wielką ozdobą jest akwarium. Mieliśmy okazję zobaczyć rekina i inne ciekawe ryby, ale także obserwować, jak nurkowie czyszczą specjalnymi środkami czyszczącymi szkła akwarium.

Pełni wrażeń wróciliśmy do domu, gdzie na nas z niecierpliwością czekali rodzice.

Weronika Grakalskienie