4 października (czwartek) uczniowie klas 5, 7 i 8 naszego gimnazjum wyruszyli na dalsze poznanie ciekawych zakątków naszej Ojczyzny. To była edukacyjno-poznawcza wycieczka do Onikszt.
Jesień to jedna z czterech podstawowych pór roku w przyrodzie. Przez wielu ludzi uważana jest za jedną z najpiękniejszych. O tej porze roku wiele lasów i parków zachwyca nas niebywałym pięknem. Prawie cała trasa do Onikszt wiodła przez las. Jadąc, podziwialiśmy niesamowite barwy jesieni i piękne krajobrazy. Nic dziwnego, że wielu poetów i pisarzy opisywali piękno przyrody w swoich utworach.
Z Oniksztami są związane imiona wielu słynnych Litwinów: Anatanasa Baranauskasa słynnego poety, pisarza Natana Vienuolisa oraz Jonasa Biliunasa.
Po zjechaniu z autostrady na drogę rejonową do Onikszt, wjechaliśamy w krainę malowniczych, zadbanych wiosek. Mijaliśmy szyldy „Sprzedaję miód”, „Chleb domowej roboty”, kawiarenki, sklepiki…
Po przyjeździe na miejsce, przy centrum informacji turystycznej czekała na nas pani przewodniczka. Rozpoczęła się wycieczka po Oniksztyńskim Parku Regionalnym, który należy do bardzo malowniczych, a najbardziej urokliwy jest tzw. Borek Oniksztyński – las pełen romantycznych wąwozów z rzeczkami spływającymi do rzeki Świętej.
Przewodniczka bardzo ciekawie i treściwie opowiedziała o gatunkach drzew, które tam rosną.Wymieniła wszystkie korzyści, jakie przynoszą nam drzewa. Warto wspomnieć, że uroki lasów okolic Onikszt opiewał poemat „Borek Oniksztyński”, zaliczany do najwybitniejszych litewskich utworów poetyckich, którego autorem był poeta romantyczny Antanas Baranauskas.
W drodze do „Szlaku w koronach drzew” zobaczyliśmy ogromny kamień, który się nazywa Puntukas. Jest on drugim największym kamieniem na Litwie. Ma około 7,5 metrów wysokości i waży ponad 250 ton, a jedną z jego krawędzi zdobią popiersia dwóch litewskich lotników Dariusa i Girėnasa, którzy jako pierwsi przelecieli nad Oceanem Atlantyckim. Pani opowiedziała nam legendę o diable, który niósł ten kamień, aby zniszczyć kościół w Oniksztach. Ale są też inne wersje. Przewodniczka zapoznała nas z niejedną legendą oraz historią tej miejscowości.
Idąc po parku, po schodach weszliśmy ,, na szlak w koronach drzew”, który ma długość 300 m i znajduje się na wysokości 21 m, a najwyższa wysokość-24 m. Na końcu szlaku znajduje się wieża widokowa z tarasem na wysokości 34 m. Z niej podziwialiśmy piękno otaczającego lasu, rzekę Świętą oraz w oddali dostrzegliśmy wieże najwyższego kościoła na Litwie. To jest jedyny szlak nie tylko w Krajach Bałtyckich, ale też we Wschodniej Europie.
Wycieczka sprawiła nam nie tylko przyjemność, ale także wywarła na nas wielkie wrażenie. Wzbogaciła naszą wiedzę o danej miejscowości.Wycieczki szkolne uatrakcyjniają i urozmaicają proces nauczania i wychowania.
Teresa Gajlun, st. nauczycielka języka polskiego
Beata Martinkiewicz, st. nauczycielka języka litewskiego
